Sóc conscient que sense la gent que em llegeix aquest bloc no tindria massa sentit, és per això que he decidit apropar-me una mica més a tots els que, de tant en tant, feu una ullada a les meves reflexions. Així doncs, deixo a la vostra disposició la direcció de correu electrònic del bloc: edurnezermoduz@hotmail.es, per si algú de vosaltres vol enviar-me qualsevol queixa, inquietud, aportació, opinió, etc. MOLTES GRÀCIES!

dimarts, 6 d’abril del 2010

Por el placer de sufrir disfrutando

Sí, lo reconozco, soy una autentica romántica. Puede que vaya de dura por la vida, de seis pelas, como dice mi madre; pero en realidad me derrito por esa persona que ha cambiado, o mejor dicho, ha ordenado algunas cosas en mi interior. Puede que viva el amor al límite; como algo que te hace sentir mejor por el simple hecho de guiarte por ello en algún momento. Vivo el amor intensamente, y quizás sea porque para bien o para mal siempre elijo lo difícil. No lo hago expresamente. No. No voy por la vida con un detector de lo difícil o lo imposible, simplemente creo que Cupido quiere complicarme las cosas. He estado enamorada de la persona equivocada durante unos siete años. De hecho, creo que esto de utilizar el pasado no se si es muy acertado. Vosotros ya me entendéis. Siempre supe que sería mi primer gran amor, aunque por desgracia fuera uno de esos amores imposibles. Ahora, aún teniéndole en mente, ha nacido algo nuevo en mi interior. Este algo nuevo me desconcierta y me asusta. Es como si tuviera miedo a pasar por lo mismo; miedo a aferrarme a algo que no me pertenece. Pero a pesar de todo esto, tengo ganas de sentir algo nuevo por alguien distinto. Aunque en el fondo se que es posible que vuelva a sufrir. No es que sea exigente, es solo que siempre me fijo en lo original, en lo que no abunda. Por desgracia, las piezas exclusivas son las más buscadas, y en este caso el dinero no compra la felicidad. Yo no pido nada del otro mundo, tan solo pido no convertirme en ese Dante que escribía desesperadamente a su Beatriz. No quiero amores de dos días, ni besos de desconocidos, quiero poder tener al lado alguien que realmente me guste; alguien a quien querer de verdad. Quiero, aunque sea tan solo por unas horas, tenerle delante para decirle que veo en él. Creo que tiene demasiados encantos escondidos.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada