Sóc conscient que sense la gent que em llegeix aquest bloc no tindria massa sentit, és per això que he decidit apropar-me una mica més a tots els que, de tant en tant, feu una ullada a les meves reflexions. Així doncs, deixo a la vostra disposició la direcció de correu electrònic del bloc: edurnezermoduz@hotmail.es, per si algú de vosaltres vol enviar-me qualsevol queixa, inquietud, aportació, opinió, etc. MOLTES GRÀCIES!

dilluns, 22 de març del 2010

"Hace algún tiempo en ese lugar..."

Como ya dijo el gran Antonio Machado: Todo pasa y todo queda, pero lo nuestro es pasar, pasar haciendo caminos, caminos sobre la mar. Y yo, enfocando estos versos a algo que no es otra cosa que mi experiencia amorosa o mi no historia amorosa, no puedo hacer otra cosa que interpretar este todo pasa como algo referido al olvido. Pero, lamentablemente, este olvido no llega. Con el post Desarmada pensé que jamás te dedicaría otro post, ¿para qué hacerlo si perteneces a mi pasado y él ya no debería vivir conmigo? Y digo debería porque en realidad aún se sienta junto a mí, aún me desvela por las noches, aún manipula mis sueños. Y en este olvido, inevitablemente estas tú. Parece cursi, quizás lo sea, quizás a mí me lo parezca, pero hoy necesito decir que esa admiración que un día llevé al límite marcó mi vida, para lo bueno i para lo malo. Y allí estas, en aquel rincón en el que un día intenté dejarte porque pensaba que era un buen momento para expulsarte de mi corazón, pero sobretodo de mi mente. Que ingenua fui al pensar que seria tarea fácil, no sé de donde saqué esa estúpida idea que de momento no ha aportado nada bueno. Bueno, miento, durante unos días pensé que daba resultado, pero todos nos confundimos y ahora veo que en realidad no ha cambiado nada. Te juro que hay días en los que esto puede conmigo, me mata, me ahoga por dentro pero me obliga a sacar una sonrisa, porque en verdad los de afuera no tienen la culpa de que yo siempre elija mal. Y mañana será un nuevo día, empezaré riendo y me acostaré riendo, o al menos eso intentaré, puesto que quiero que sea un día distinto. Sí, distinto, porque hoy he empezado el día riendo, pero está claro que lo terminaré llorando preguntándome una y otra vez porque el amor tiene que ser tan complicado.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada