Sóc conscient que sense la gent que em llegeix aquest bloc no tindria massa sentit, és per això que he decidit apropar-me una mica més a tots els que, de tant en tant, feu una ullada a les meves reflexions. Així doncs, deixo a la vostra disposició la direcció de correu electrònic del bloc: edurnezermoduz@hotmail.es, per si algú de vosaltres vol enviar-me qualsevol queixa, inquietud, aportació, opinió, etc. MOLTES GRÀCIES!

dilluns, 24 d’agost del 2009

Querida amiga...

Si hay una cosa que me pone mala es ver sufrir a las personas que quiero. Sí, lo siento, pero eso puede conmigo. Con el tiempo he aprendido a preocuparme solo por las personas que de verdad lo merecen, es decir, las personas importantes para mí. Y cuando veo sufrir a una de esas personas me derrumbo. Me derrumbo en el sentido de que no soporto ver a quien siempre tiene una sonrisa para mí triste. Y no es que no lo soporte porque me moleste, para nada, no lo soporto porque me sabe mal; porque no me gusta. ¿Y sabes una cosa? No quiero verte mal por nada. No quiero que llores a solas; llora en mi hombro que yo te doy todo el permiso del mundo. Utiliza mi jersey como pañuelo, a ti te lo dejo. Pídeme mil clinex, no me importa; además ahora en Caprabo Eroski hacen una oferta. Sí, pagas dos y te llevas uno; o ¿es al revés? Mira, da igual, la cuestión es que te compro los que quieras. Eres demasiado importante para mí como para no prestarte mi ayuda, mis ojos, mis manos, mis piernas, lo que necesites. ¿Quieres saber porque? Pues porque te quiero mucho. Vivimos en el maravilloso mundo de la amistad altruista, no pedimos nada a cambio; ni la una, ni la otra; y precisamente eso es lo que nos hace tan especiales. Con solo una mirada sabemos lo que queremos, y lo que no. En ti he encontrado una cálida isla en este mar inmenso que a veces se enfurece e intenta arrastrarme con sus olas. Tu me has enseñado a no rendirme y, si me permites, ahora quiero ser yo la maestra para enseñarte eso de que lo que no te mata te hace más fuerte. Y te lo enseñaré. Y lo aprenderás. Y no llorarás más a solas. Nunca más. Y gritarás al mundo que eres especial, que vales oro y que quien no lo sepa ver es porque va por la vida con los ojos cerrados. No voy a decirte eso de que no mires al pasado. Pues como ya sabes yo pienso que de vez en cuando se debe mirar atrás; tu debes mirar, pero no para tropezar, sino para saltar alto. Querida amiga, hoy toca sacar fuera todo lo que no debes retener en tu interior. Hoy toca cerrar los ojos y descansar. Acuéstate, duerme, descansa. Mañana puede ser un gran día. Ti voglio bene.

2 comentaris:

  1. Cara amica, tu sei la stella che guida il mio cuore ed il mio migliore tesoro.
    TI VOGLIO BENE

    ResponElimina
  2. SALUDOS DESDE VENEZUELA....UN BUEN CONTENIDO TIENES EN TU BLOG. ME HA GUSTADO MUCHO...UN ABRAZO DESDE VENEZUELA.....

    ResponElimina