Sóc conscient que sense la gent que em llegeix aquest bloc no tindria massa sentit, és per això que he decidit apropar-me una mica més a tots els que, de tant en tant, feu una ullada a les meves reflexions. Així doncs, deixo a la vostra disposició la direcció de correu electrònic del bloc: edurnezermoduz@hotmail.es, per si algú de vosaltres vol enviar-me qualsevol queixa, inquietud, aportació, opinió, etc. MOLTES GRÀCIES!

dimecres, 11 de novembre del 2009

Pese a todo, el hombre de mi vida eres tú

Hola, mi amor. ¿Cómo estás?¿Que tal va todo? Espero que todo vaya de maravilla y sigas como siempre. Ya hacia días que no te escribía, no porque no pensara en ti, sino porque he estado ocupada y el cansancio no me dejaba invertir energías escribiendo algo para ti. Estas últimas noches te he hablado antes de dormirme; he lanzado pequeños susurros al aire con la esperanza de que llegaran a ti, pero supongo que como siempre no han llegado. Hoy, a pesar de estar cansada, tengo ganas de escribirte para contarte muchas cosas. Parece que poco a poco voy logrando esas cosas que marcan el paso de la edad y la verdad es que me hacen mucha ilusión. Hace aproximadamente una hora he ido a buscar el carnet de conducir provisional. Sí, ¡ya soy toda una novata! Quiero que sepas, aunque dudo que te importe mucho, que la carrera de Historia me va bastante bien. De momento no hay muchos exámenes y puedo respirar tranquila; ya te contaré cuando el trabajo me ahogue. Pero a pesar de que todo me vaya bien te hecho de menos. Muchísimo. Creo que si no me freno, dentro de tres segundos ya estaré llorando. Que cursi, ¿verdad? Ya ves que continuo como siempre; aunque en el mundo haya miles de personas tu sigues siendo el centro. Quizás un dia de estos te vea y mi rostro vuelve a dibujar una de esas sonrisas que solo muestro frente a ti. Quizás. Ojalá. Esperaré ese momento impacientemente. A medida que voy escribiendo me voy dando cuenta de que me está costando mucho escribirte, pero ya se porque. Seguramente lo que me pasa es que tengo tantas ganas de verte que no importa que tengo que contarte ni nada por el estilo. Tengo la sensación de que si ahora entraras por la puerta de mi habitación no te diría ni ¡Hola!; probablemente me tiraría sobre ti y te pegaría, hablando claro, el morreo del siglo. Pero bueno, soñar es gratis y no hago daño a nadie con ello. Quizás ahora alguien me respondería que sí, que me hago daño a mi misma. Pero que sepas que no le escucharé. También puede ser que muchas cosas que quiero decirte no las puedo decir, al menos aquí; y personalmente quizás tampoco, se pasó el terminio. Como siempre, solo quiero que seas feliz y que cada dia tengas algo por lo que luchar. Te quiero.

2 comentaris:

  1. Edurne...

    Estoy bien gracias,je,je

    Perdona la broma. Hablando muy en serio, yo soy de los que piensan como tú, y tienes el valor de contarlo y escribirlo. Chapeau. Para mí, el amor es lo más hermoso del mundo, y la maquinaria que nos mueve. Soy como tú, así que te comprendo, y yo tampoco escucharía a nadie, aunque ya me dieron consejos, pero nadie mejor que yo para delimitar lo que sueño y lo que quiero. Me ha encantado, reina.

    Muchos besos, y cuidate.

    ResponElimina
  2. Vengo a saludarte y desearte un feliz fin de semana un cariñoso abrazo

    ResponElimina