Sóc conscient que sense la gent que em llegeix aquest bloc no tindria massa sentit, és per això que he decidit apropar-me una mica més a tots els que, de tant en tant, feu una ullada a les meves reflexions. Així doncs, deixo a la vostra disposició la direcció de correu electrònic del bloc: edurnezermoduz@hotmail.es, per si algú de vosaltres vol enviar-me qualsevol queixa, inquietud, aportació, opinió, etc. MOLTES GRÀCIES!

dimecres, 8 de juliol del 2009

No necesito a nadie que me ayude a caer...

Con el paso de los años una se va dando cuenta de quien tiene al lado. Con los años, una va aprendiendo a distinguir la amistad del interés. Y es así, a base de golpes, como se entera de quienes valen, realmente, la pena. A mi, personalmente, me ha costado entender que hay personas que están a tu lado solamente por lo que tienes, y no por como eres. Me ha costado, pero ahora que me he dado cuenta, sé que no daré ni un miserable paso por dichas personas. Ya no me fío de la gente como antes. Ya no abro la puerta a desconocidos que llaman con una sonrisa en la boca. A todos los miserables y las miserables que me han ignorado años atrás ahora me los como con papas. Y no me importa no saludar por la calle. No. No me importa. Y dudo mucho que me importe. A veces pienso que soy mala. Quizás lo sea, pero si una cosa tengo clara es que nunca más me van a tomar el pelo como han podido hacer años atrás. No regalo, ni regalaré nada a alguien que no lo merezca. Puede ser que incluso sonría cuando les vea sufrir. Y sí, quizás sea mala, pero no me importa. Daré lo que sea por las personas que ahora mismo tengo al lado, pero ignoraré todas las sonrisas falsas, los saludos forzados y las palabras absurdas. Solo mantengo en mí las personas que de verdad se lo merecen, las demás las expulso con facilidad. Puedo contar con los dedos de las manos el número de amistades por las cuales daría todo lo que fuera posible. Incluso sé que quizás me sobrarían dedos. Pero eso no me importa, la calidad no tiene nada que ver con la cantidad. Ahora mismo conservo amistades de hace años, he reforzado la amistad con viejos amigos e incluso he recuperado a gente verdaderamente importante para mí. En este aspecto no pido nada más. Todos los que fueron, no son y no volverán a ser parte de mí, por los motivos que sean, no me importan para nada en absoluto. Sólo me queda decir que quien se dé por aludido, por algo será.

1 comentari:

  1. Dis que si, Edurne! Pel carrer es saluda a qui s'ho mereix!
    Com van anar les Pau? No m'has dit res de res!
    xoxo.

    ResponElimina